Abstrakt

CEL NAUKOWY: Celem niniejszego artykułu jest ana­liza definicji polityki społecznej w polskiej literaturze po­lityki społecznej, opublikowanej po 1918 r.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: Autor koncentruje się na definicjach ekonomistów, specjalistów w dziedzinie poli­tyki społecznej, socjologów i prawników. Podejmuje próbę udowodnienia hipotezy badawczej, że polityka społeczna jako polityka publiczna jest nauką stosowaną.

PROCES WYWODU: Autor akcentuje dwa problemy: 1) niewystarczające zaspokojenie potrzeb społecznych ludności w przeszłości oraz 2) występowanie po stronie społeczeństwa oczekiwań zaspokojenia przez władze publiczne potrzeb mieszkaniowych, edukacyjnych, w za­kresie pracy, zmniejszenia stopy bezrobocia, zagwaran­towania zabezpieczenia społecznego, pomocy socjalnej, opieki medycznej.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Autor podkreśla konieczność dokonania zmiany ról, z pasywnej w aktyw­ną, przez państwo jako głównego podmiotu polityki spo­łecznej, oraz włączenie organizacji pozarządowych w sferę stosowanej polityki społecznej.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Nowoczesna polityka spo­łeczna powinna zerwać ze stosowanym po wojnie biurokratycznym systemem dystrybucji dóbr i zaspokajania potrzeb, uzależnionym od aktywności zawo­dowej. W drugiej części, „Urzędowa, planowa dystrybucja”, autor przedstawia definicje polityki społecznej w socjalistycznej Polsce. Zostały one skonstruowane na marksistowskiej, mechanicznej klasowej podstawie zaspokajania wszystkich osób zatrudnionych bezpośrednio lub pośrednio przez państwo i jego struktury organizacyjne. Oficjalna ideologia mechanicznego egalitaryzmu oparta na mo­ralnych i prawnych obowiązkach świadczenia pracy spowodowała obniżenie do minimum świadczeń socjalnych osób zawodowo biernych.