Artykuł jest próbą zastanowienia się nad patriotyzmem jako postawą wymaganą wśród polskich urzędników. Konkretnie odnosi się do problematyki Strategii zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej, będącej przedmiotem kolejnych dokumentów o charakterze normatywnym (obecny odnosi się do planu na lata 2011-2020). Autor stawia tezę o potrzebie wykorzystania postawy patriotyzmu przy definiowaniu misji i wizji polskiej służby cywilnej. Jego zdaniem, obecną Strategię zarządzania kadrami służby cywilnej charakteryzuje pewien minimalizm, który zarówno w świetle obowiązującej Konstytucji RP, jak i współczesnych teorii zarządzania (ze szczególnym uwzględnieniem teorii zarządzania poprzez misje), nie wydaje się być uzasadniony. Natomiast jako propozycję bardziej adekwatną, choć nie pozbawioną trudności, proponuje sięgnięcie po patriotyzm, jako postawę pozwalającą na określenie bogatszej treściowo misji i wizji polskiej służby cywilnej.
patriotyzm ; zarządzanie zasobami ludzkimi w służbie cywilnej ; misja i wizja zarządzania ; zarządzanie poprzez misje
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych: