Monografia Marcina Zaremby miała – jak zaznaczył autor we wstępie
– przynieść odpowiedź na pytanie: „Czego ludzie się bali? Co
budziło ich niepokój?”. Zaremba postawił więc przed sobą zadanie
przedstawienia „możliwie pełnej panoramy polskich strachów i lęków
w okresie tużpowojennym”. Obszerny tom podzielono na trzynaście
rozdziałów, w których Autor omówił kolejno: problematykę
strachu; strach w kulturze dwudziestolecia (w tym rozdziale omówiono
bolszewizm i „żydokomunę”); psychospołeczne konsekwencje
II wojny światowej; powojenne odczucia społeczne; by następnie
opisać strach przed: czerwonoarmistami; „ludźmi z demobilu”; szabrownikami;
pospolitymi kryminalistami i żołnierzami podziemia;
problematykę wysiedleń, przesiedleń i migracji; politykę strachu
realizowaną przez komunistyczny reżim; lęk przed brakiem stabilizacji;
strach przed głodem, drożyzną oraz chorobami, i zamknąć tom
rozdziałem poświęconym fobiom i „przemocy etnicznej”.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych: