Aristotle’s concept of zoon politikon: on political benefits of being not too perfect

Iwona Barwicka-Tylek

doi:10.35765/hp.2543

Data publikacji : 2024-03-30

Tom 15 Nr 50 (2024)

Aristotle’s concept of zoon politikon: on political benefits of being not too perfect

Iwona Barwicka-Tylek

http://orcid.org/0000-0003-4482-9243

DOI: https://doi.org/10.35765/hp.2543

Dział: ARTYKUŁY VARIA / ARTICLES VARIA

Abstrakt

CEL NAUKOWY: Artykuł omawia koncepcję zoon politikon w celu dostarczenia argumentów uzasadniających ciągłą atrakcyjność filozofii praktycznej Arystotelesa.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: W dziełach Arystotelesa występują trzy quasi-definicje człowieka, z których każda kładzie nacisk na inny aspekt człowieczeństwa. Według filozofa jesteśmy zwierzętami mówiącymi, zwierzętami politycznymi (zoa politika) i jedynymi zwierzętami obdarzonymi rozumem. W tekście na pierwszy plan wysuwa się kondycja zoon politikon jako najbardziej ludzkiej z naszych cech. W artykule zastosowano metodę historyczno-filozoficzną, wspartą analizą tekstu.

PROCES WYWODU: W pierwszej części tekstu termin zoon politikon jest prezentowany jako argument na rzecz wykazania wyższości człowieczeństwa nad zwierzęcością. W drugiej części ten sam termin jest przedstawiony jako ograniczenie, które odróżnia ludzi od bogów. Analizując, w jaki sposób te dwie perspektywy nakładają się na siebie, omawiam następnie niektóre polityczne konsekwencje nieusuwalnego napięcia między nimi.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że według Arystotelesa dobry człowiek to nie ktoś, kto "w wysokim stopniu korzysta z racjonalności" (Hurka, 1993, s. 3), ale przede wszystkim ktoś, kto w wysokim stopniu jest polityczny. Sugeruje ona również, że koncepcja Arystotelesa może być wykorzystana do rozróżnienia między dwoma rodzajami polityki, które nie powinny być redukowane do siebie nawzajem: „sztuczną” polityką utożsamianą z władzą i naturalną, ludzką polityką (opierającą się na wolnym, indywidualnym działaniu w obszarze praxis.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pojęcie zoon politikon odzwierciedla relacyjny charakter indywidualnego ludzkiego "ja", a tym samym oferuje perspektywę, która pozwala zakwestionować zarówno metodologiczny, jak polityczny indywidualizm. Może być również (i jest; zob. Arendt, 1958; Crick, 1962) źródłem inspiracji dla tych badaczy, którzy twierdzą, że polityki nie można zredukować do władzy.

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Zasady cytowania

Wskaźniki altmetryczne

Licencja

Uwagi dotyczące praw autorskich

Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:

Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.

Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:

Bibliografia

Antoszewski, A. (2018). Demokracja nieliberalna jako projekt poli-tyczny. Przegląd Europejski, 2, 11–31.

Arendt, H. (1958). The Human Condition. Chicago: The University of Chicago Press.

Aristotle, Reeve, C.D.C. (1998). Politics. Indianapolis/Cambridge: Hackett Publishing Company.

Aristotle, Reeve, C.D.C. (2014). Nicomachean Ethics. Indianapo-lis/Cambridge: Hackett Publishing Company.

Aristotle, Reeve, C.D.C. (2019). Generation of Animals & History of Animals I-II. Indianapolis/Cambridge: Hackett Publishing Com-pany.

Armada, P. (2010). Polityczna natura człowieka jako problem: mię-dzy czytaniem Arystotelesa a nowoczesnym użyciem rozumu. Horyzonty Polityki, 1(1), 25–62.

Crick, B. (1962). In defense of politics. Chicago: The University of Chi-cago Press.

Downs, A. (1957). An Economic Theory of Democracy. New York: Har-per&Row.

Güremen, R. (2018). In What Sense Exactly Are Human Beings More Political According To Aristotle. Philosophy and Society 29(2), 170–181.

Hansen, M.H. (1998). Polis and City-State An Ancient Concept and its Modern Equivalent. Copenhagen: Munksgaard.

Hobbes, T., & Gaskin, J.C.A. (1996). Leviathan. Oxford: Oxford Uni-versity Press.

Hurka, T. (1993). Perfectionism. New York: Oxford University Press.

Jonas, H. (2001). The Phenomenon of Life: Toward a Philosophical Biolo-gy. Evanston: Northwestern University Press.

Koczanowicz, L. (2015). Polityka dialogu. Demokracja niekonsensualna i wspólnota krytyczna. Warszawa: PWN.

Leunissen, M. (2010). Explanation and Teleology in Aristotle’s Science of Nature. Cambridge: Cambridge University Press.

Manent, P. (2013). Metamorphoses of the City.On the Western Dynamic. Cambridge–London: Harvard University Press.

Mulgan, R.G. (1974). Aristotle’s Doctrine that Man is a Political Animal. Hermes, 104, 438–445.

Nass, M. (2018). Plato and the Invention of Life. New York: Fordham University Press.

Reeve, C.D.C. (2009). The Naturalness of the Polis in Aristotle. In G. Anagnostopoulos (Ed.), A Companion to Aristotle (pp. 512–525). Oxford: Wiley-Blackwell.

Świercz, P. (2011). Polityczny potencjał człowieka – mądrość, miłość, strach a państwo w refleksji europejskiej. Horyzonty Polityki, 2(2), 11–43.

Yack, B. (1993). The Problems of a Political Animal. Community, Justice, and Conflict in Aristotelian Political Thought. Berkeley: University of California Press.

Total abstract views : 177

PDF Downloads : 173