tv. (2016). Prezydent Juszczenko: wid mesiji ukrajinśkoho narodu do politycznoho wyhnancia. https://24tv.ua/prezident_yushhenko_vid_mesiyi_ukrayinskogo_narodu_do_politichnogo_vignantsya_n718349 (data dostępu: 25.06.2022). 
                                                                                                    BBC. (2019). Zełenśkyj poswarywsia z weteranamy u Zołotomu: „Ja ż ne łoch, zbroju pryberit”. https://www.bbc.com/ukrainian/news-50193225 (data dostępu: 26.06.2022). 
                                                                                                    BBC. (2022). „Zełenśkyj hraje rol, jakoji wid ńioho majże nichto ne oczi-kuwaw” – switowi ZMI. https://www.bbc.com/ukrainian/features-60522675 (data dostępu: 27.06.2022). 
                                                                                                    Bekeszkina, I. (2022). Poky my żywi… Kyjiw: Fond „Demokratyczni iniciatywy” im. I. Kuczeriwa: „Styłos”. 
                                                                                                    Bojko, C. (2011). Polityczne liderstwo w Ukrajini: henezys i dynamika rozwytku. Politycznyj menedżment, 6, 91–100. 
                                                                                                    DIF. (2021).Serjozni ta weseli pidsumky 2021 roku. https://dif.org.ua/article/seryozni-ta-veseli-pidsumki-2021-roku_ (data dostępu: 26.06.2022). 
                                                                                                    Fesenko, W. (2017). Swoju reputaciju ta rejtynh Sawczenko znyszczyła własnymy rukamy. https://gordonua.com/ukr/news/politics/fesenko-svoju-reputatsiju-i-rejting-savchenko-znishchila-vlasnimi-rukami-183438.html (data dostępu: 25.06.2022). 
                                                                                                    Jeszkilew, W. (2013). Awtorytet, charyzma ta powsiakdenni struktury ukrajinśkoho sociumu. https://zaxid.net/avtoritet_harizma_ta_povsyakdenni_strukturi_ukrayinskogo_sotsiumu_n1288407 (data dostępu: 24.06.2022). 
                                                                                                    Kasparow, H. (2022). Liderom wilnoho switu śiohodni je Zełenśkyj. Reszta jomu prosto pidihrujut'. https://gordonua.com/ukr/news/war/kasparov-liderom-vilnogo-svi-tu-sogodni-je-zelenskij-vsi-inshi-jomu-prosto-pidigrujut-1601724.html (data dostępu: 28.06.2022). 
                                                                                                    Kęsek, R.(2020). Problem tożsamości i samoidentyfikacji politycznej mieszkańców terenów okupowanych we wschodniej Ukrainie (w latach 2014–2020). W D. Pilipowicz, & R. Kęsek (Red.), Tożsa-mość i pamięć. Konteksty kulturowe i społeczne. Studia ukrainoznaw-cze (s. 263–280). Kraków: Księgarnia Akademicka. 
                                                                                                    Łeszczenko, S. (2012). Oliharchy na wyborach: Kołomojśkyj stawyt' na Kłyczka, Pinczuk rozkładaje u wsi koszy. https://www.pravda.com.ua/articles/2012/09/7/6972227/ (data dostępu: 20.11.2022). 
                                                                                                    Łewczycz, O. (2016). Na czest' Sawczenko wże nazwały werszynu w Himałajach. https://zaxid.net/na_chest_savchenko_vzhe_nazvali_vershinu_v_gimalayah_n1393528 (data dostępu: 25.06.2022) 
                                                                                                    Macijewśkyj, J. (2016). U pastci hibrydnosti: zygzagy transformacij politycznoho reżymu w Ukrajini (1991–2014). Czerniwci: Knyhy – XXI. 
                                                                                                    Marcińczyk, B. (1991). Autorytet osobowy – geneza i funkcje regulacyj-ne. Katowice: Uniwersytet Śląski. 
                                                                                                    Nowoje wriemia. (2015). Rejtynh moralnych awtorytetiw, na jakych riwniajut'sia ukrajinci – specproekt NW. https://nv.ua/ukr/publications/rejting-moralnih-avtoritetiv-na-jakih-rivnjajutsja-ukrajintsi-spetsproekt-nv-65187.html (data do-stępu: 23.06.2022). 
                                                                                                    Pahułycz, R. (2020). Swoboda słowa i wijśkowi: czy można krytykuwaty Zełenśkoho?. https://www.radiosvoboda.org/a/donbas-realii-viyskovy-i-krytyka-zelenskoho/30425330.html (data dostępu: 26.06.2022). 
                                                                                                    Panina, N. (2005). Ukrajinśke suspilstwo 1994–2005 – sociołohicznyj monitorynh. Kyjiw: Fond „Demokratyczni iniciatywy” im. I. Kuczeriwa. 
                                                                                                    Rating Group. (2018). Dynamika stawłennia do Hołodomoru 1932–33 rr. łystopad 2018. https://ratinggroup.ua/getfile/308/rg_golodomor_112018_press.pdf (data dostępu: 22.06.2022). 
                                                                                                    Rating Group. (2022). Desiate zahalnonacionalne opytuwannia: Ideoło-hiczni markery wijny. https://ratinggroup.ua/getfile/606/rg_ua_1000_ideological_markers_ua_042022_press.pdf (data dostępu: 23.06.2022). 
                                                                                                    Rating Group. (2022). Trynadciate zahalnonacionalne opytuwannia: zowniszńiopolityczni orijentaciji. https://ratinggroup.ua/getfile/611/rg_ua_international_1200_ua_062022_%D1%85_press.pdf (data dostępu: 25.06.2022). 
                                                                                                    Rating Group. (2022). Zahalnonacionalne opytuwannia: Ukrajina w umowach wijny. https://ratinggroup.ua/getfile/588/rg_ua_1200_032022_war_press.pdf (data dostępu: 27.06.2022). 
                                                                                                    Ruszczenko, I. (2020). Wijna cywilizacij. Anatomija ro-sijśko-ukrajinśkoho konfliktu. Kyjiw: Wydawnyczyj dim „Kyje-wo-Mohylanśka akademija”. 
                                                                                                    Siergiejcew, T. (2022). Czto Rossija dołżna sdiełat' s Ukrainoj. https://archive.ph/FoMBp#selection-3129.0-3129.36 (data dostę-pu: 23.06.2022) 
                                                                                                    Symonenko, O.W. (2010). Polityczni lidery w Ukrajini: naskilky wony możływi (politołohicznyj analiz)?. Naukowi zapysky, 1(45). 
                                                                                                    Szewcowa, S. (2021). Wjaczesław Czornowił. „Newhamownyj” polityk, jakyj ne torhuwaw Ukrajinoju. https://www.ukrinform.ua/rubric-polytics/3214640-vaceslav-cornovil-nevgamovnij-politik-akij-ne-torguvav-ukrainou.html (data dostępu: 20.11.2022). 
                                                                                                    Trawerse, O. (2011). Polityczne liderstwo u procesi ukrajinśkoho derżawotworennia. Politycznyj menedżment, 6, 82–90. 
                                                                                                    UNIAN. (2011). Czy wriatujut' opozyciju moralni awtorytety „riwnia Liny Kostenko”?. https://www.unian.ua/politics/586641-chi-vryatuyut-opozitsiyu-moralni-avtoriteti-rivnya-lini-kostenko.html (data dostępu: 24.06.2022). 
                                                                                                    Ziółkowski, J. (2010). Perspektywy analityczne w badaniach nad autorytetem politycznym, Studia Politologiczne, 17, 149–150.