English
Język Polski
Formy demokracji bezpośredniej jako przykład edukacji politycznej we Włoszech
Agnieszka Latosińska
Abstrakt
Współcześnie za fundamentalne zasady demokracji
uznaje się suwerenność narodu, zachowanie praw
mniejszości, podział i równowagę władz, konstytucjonalizm
i praworządność oraz pluralizm. System demokratyczny
zapewnia obywatelom szeroki wybór możliwości
uczestniczenia w życiu publicznym. Należą do nich między
innymi: bezpośrednie formy demokracji (referendum,
inicjatywa ludowa, samorządność), pośrednie formy
demokracji (system przedstawicielski), organizacje
społeczne i polityczne (stowarzyszenia, partie polityczne),
inicjatywy obywatelskie, bezpośrednie formy wyrażania
poparcia lub sprzeciwu (listy otwarte, petycje).
Artykuł jest zwięzłą próbą przedstawienia form demokracji
bezpośredniej we Włoszech, stanowiących niewątpliwie
realizację podstawowych zasad demokracji jako
takiej, pozwalających obywatelom włoskim na rzeczywiste
kształtowanie życia społeczno-politycznego w kraju.
Słowa kluczowe
Włochy ; demokracja ; demokracja bezpośrednia ; referendum ; inicjatywa ludowa ; weto ludowe
Inne teksty tego samego autora
- Agnieszka Latosińska, Wkład ugrupowań katolickich we włoską politykę XX wieku , Horyzonty Polityki: Tom 2 Nr 2 (2011): Polityczny potencjał człowieka
Szczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych: